هان ای عقاب عشق! از اوج قله های مه آلود دور دست پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد! آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد! در راه زندگی با این همه تلاش و تمنا و تشنگی با اینکه ناله می کشم از دل :که آب آب دیگر فریب هم جز به سرابم نمیبرد
